Column Jules Faber: Rolling Stone

In de wintermaanden geef ik in de avonduren les bij verschillende Volksuniversiteiten in Brabant. Zo was ik op een dinsdagavond in januari op weg naar Breda. Onderweg in de auto gaat de volumeknop van de radio geregeld naar de maximale stand als er weer een heerlijke meezinger uit de luidspeakers schalt. Bijvoorbeeld het nummer ‘Wanna be starting somethin van Michael Jackson en wat te denken van de single ‘Happy’ van Pharell Williams. Puur genieten!

Dinsdagavond waren het The Temptations met het prachtige ‘Papa was a rolling stone’ die mij aanspoorden het volume op de ‘max’ te zetten. De sombere tekst gaat over een zoon die zijn vader nooit heeft gekend, alleen maar van een foto die zijn moeder hem heeft laten zien. Hij vraagt aan zijn moeder of alle slechte verhalen over zijn vader kloppen.

Ondanks de droevige tekst word ik dankzij het lekkere ritme van de muziek toch altijd weer vrolijk van die song. Juist omdat ik zelf wel een goede band had met mijn vader, die brouwer was bij de Heineken Bierbrouwerij in Den Bosch. Een man die, ondanks dat hij in ploegendienst werkte omdat het bierbrouwproces altijd moet doorgaan, toch altijd weer de tijd nam om samen met ons iets leuks te gaan ondernemen. 

Zo zie je maar weer dat de teksten en de emoties die vrijkomen bij het horen van een lied, je daar brengen waar je je herinneringen heb opgeslagen. Hoe anders zou het zijn als er geen muziek zou bestaan en wij in alle stilte de tijd zouden moeten verdrijven. Gelukkig slaan we de mooiste muziek op met de daarbij behorende herinneringen. Volgens mij gebeurt op het mooiste plekje van ons geheugen.

Een goede vriend van mij zegt wel eens dat mijn muzikale voorkeur in een groef is blijven steken. Misschien heeft hij wel gelijk en is dat zo, maar ik heb daar gelukkig geen enkel probleem mee. Overigens luister ik wel regelmatige naar andere zenders en naar nieuwe muziek. Maar ik moet u eerlijk bekennen dat die gouwe ouwe voor mij onuitwisbaar zijn en blijven. Dat staat los van de herinneringen die daar aan vast kleven.

Ook nadat ik die dinsdagavond de les had beëindigd en weer in mijn auto was gestapt om op weg naar huis te gaan, zette ik eerst meteen de radio aan. Opnieuw draaide ik de volumeknop regelmatig op maximaal. Zo ook bij het nummer ‘It’s always good to be back home’ van The Golden Earrings. Des te eerder was ik thuis.

Jules Faber