‘T Meijerke houdt eenzaamheid bij ouderen buiten de deur

DEN BOSCH | Deze week (van 29 september tot en met 6 oktober) is het de ‘Week tegen Eenzaamheid’. Ook huiskamer ‘T Meijerke doet er alles aan om eenzaamheid, bij met name ouderen, tegen te gaan.

door Lisette Broess-Croonen

In een ruimte in de Walstedeflat tegenover woonzorgcentrum Nieuwenhage komt minstens twee keer per week een groep oudere dames samen om te handwerken of koffie te drinken. Onder de bezielende leiding van Jetty Lobregt (66) wordt er van alles aan gedaan om leuke activiteiten te organiseren voor de bewoners van de flat en de omliggende wijk. Maar de afgelopen coronajaren hebben er hard ingehakt bij de groep. “We zijn van een groep van twintig naar twaalf personen gegaan.” zegt Lobregt. “Vier zijn er aan corona overleden, anderen zijn in die periode geestelijk zodanig achteruitgegaan dat ze niet meer kunnen komen. Mensen die al lichte klachten hadden van bijvoorbeeld Alzheimer, zaten lang alleen en gingen daardoor extra hard achteruit. Meerderen zijn van thuiswonend naar een plek met permanente verzorging gegaan. Sommigen moesten daarvoor de gemeente uit, want er is bijna geen plek meer in de woonzorgcentra.”

Hoewel fysiek samenzijn meestal niet mogelijk was in coronatijden, heeft Lobregt er alles aan gedaan om de groep toch bij elkaar te houden. “De meeste van deze ouderen komen niet veel meer buiten de deur. De twee dagen dat ze hierheen kwamen, vielen nu ook weg. We hebben belrondes ingesteld zodat ze toch contact met elkaar hielden. Ook kookte ik eens per twee weken en bracht iedereen dan een portie. Dat aten we dan op dezelfde dag op, alsof we toch samen een maaltijd deelden. Je merkte dat er een grote psychische druk was. De meesten hebben geen computer en een deel ook geen mobiele telefoon. De kinderen konden vaak ook niet langskomen. Ik hoorde en zag dat ze slechter werden. Sommigen gleden echt weg door die eenzaamheid. Er zaten schrijnende gevallen bij. Toen we eindelijk weer samen mochten komen, zag je hoe blij en dankbaar ze waren. Onze huiskamer heeft echt een functie in de wijk.”

Van degenen die over zijn gebleven, kan een deel nu niet zelfstandig meer komen. “Degenen die in Nieuwenhage wonen, gaan we nu zelf ophalen. Zolang ze het nog leuk vinden en elkaar herkennen, proberen we ze in de groep te houden. Op dinsdag gaan we handwerken en op donderdag drinken we gezellig koffie. Met name in de wintermaanden nemen we dan ook vaak onze eigen lunch mee en doen we ’s middags gezellig spelletjes. Daarnaast gaan we een paar keer per jaar iets leuks doen, altijd in de buurt. Bijvoorbeeld pannenkoeken eten of naar de kerstmarkt in Groenrijk. Dat zijn plekken waar de meesten normaal gesproken al niet meer komen. En we werken aan diverse projecten. Bijvoorbeeld het breiproject ‘Goedgemutst’, dat nu na vijftien jaar helaas ten einde komt. Ook hebben we een kunstproject gedaan met borduren.”

Het zou volgens Lobregt helemaal mooi zijn als er nieuwe leden bijkomen. “Nieuwe leden geven ook nieuwe gespreksstof. Je merkt wel dat er in de wijk een nieuwe generatie komt wonen. Eerst waren het vooral zeventigplussers, nu komen er meer vijftigplussers. Het zou mooi zijn als ik ook meer vrijwilligers kan werven om meerdere soorten activiteiten te starten. Dan kunnen we ons ook op deze jongere mensen richtten en eventueel extra dagen open gaan. En als iemand ideeën heeft, kan hij of zij altijd een keer binnenlopen. De huidige groep staat vaak al een hele tijd voor de deur te wachten als ik aankom. Dat is tekenend voor hoe graag ze hier komen.”

‘T Meijerke is onderdeel van Zayaz en dat bevalt Lobregt goed. “Ze faciliteren ons ook. Vorig jaar is de toiletruimte helemaal gerenoveerd en toegankelijk gemaakt voor rolstoelen. Het is fijn om zo’n goede samenwerking te hebben.”