The Dukes op eigen veld op de valreep geveld door ‘t Gooi

DEN BOSCH | Hard gewerkt, maar (net) niet gewiekst genoeg. Zo luidde afgelopen zaterdag na het nipt verloren thuisduel met ‘t Gooi het oordeel van trainer-coach Alex Chang. De bezoekers uit Naarden zegevierden op de valreep met 17-20, na een ruststand van 7-12. Een penalty in zowat de allerlaatste seconde gaf de doorslag.

“Dat zijn wíj niet helaas!”, reageerde de Hedelse winger/center Gyan van den Bogert beduusd na het horen van een intense feestvreugde die afkomstig was uit de kleedruimte op het Dukes-complex aan de Limietlaan. De spelers van ‘t Gooi braken na de apotheose nog net niet de boel af, zó groot was de ontlading bij de blauwwitten. “We hebben ons best gedaan door met veel effort te rugbyen. En toch hebben we het onderspit moeten delven. Twee weken geleden tegen CAS hadden we een offday (40-15 nederlaag, red), nu zeker niet”, aldus Van den Bogert.

Een deel van de eerste helft was onmiskenbaar voor ‘t Gooi. Na ruim een half uur hadden de bezoekers twee tries en één conversie op het scorebord laten noteren. Daarbij aangetekend dat wing Jenson van Rooij, die bij The Dukes in een latere fase verhuisde naar de positie van full-back, tussendoor nog met behulp van een fraaie tackle een try voor de Naardense formatie had weten te voorkomen. Op slag van rust gloorde er ineens hoop voor The Dukes, dat het overigens weer moest zien te rooien zonder een aantal vaste krachten. De oorspronkelijk uit Fuji afkomstige captain Vuga Tagicakibau slaagde er namelijk in om op een ‘dood’ moment te scoren. De Australiër Fred Dorrough, ditmaal in de rol van fly-half, wist de conversie te verzilveren.

Na rust nam The Dukes steeds vaker het heft in handen. Maar eerst was het opnieuw Van Rooij die een tegentry verijdelde. Mede door de toenemende druk viel in de 53ste minuut de try aan de andere kant. De jeugdige center Mees Voets(19) uit Oss was hiervoor verantwoordelijk. “Het was een mooie ingestudeerde actie. Ik schoof precies volgens afspraak vanachter door naar voren, ingefluisterd door een specifieke code. Het afmaken was daarna een fluitje van een cent”, sprak Voets na afloop. “Welke code dat was? Haha, dat zeg ik uiteraard niet, een geheim dat blijft binnen het team.” De aansluitende conversie van Dorrough was raak, waardoor The Dukes voor het eerst in de wedstrijd (verdiend) op voorsprong kwam: 14-12.

De Bossche equipe leek op dat moment op rozen te zitten. De verrassingen waren echter nog niet uit de lucht. Want een derde tegentry bracht ‘t Gooi wederom op voorsprong. In de slotfase trok de thuisploeg de stand toch gelijk naar 17-17 doordat Dorrough een penalty benutte. Dat leek tevens de eindstand, ware het niet dat in zowat de allerlaatste seconde de overwinning alsnog naar Naarden ging. “Dit is echt balen. Schrale troost dat we een bonuspunt hebben overgehouden aan deze wedstrijd. Maar we hadden eigenlijk gewoon moeten winnen. Tja, shit happens. Dat we over het algemeen een vrij jong team hebben, verklaart misschien het een en ander”, concludeerde Tagicakibau.

Een van die jonge honden luistert naar de naam Henk Hoos. Evenals Voets is-ie nog maar 19 lentes jong. Hoos geldt als een imposante verschijning: hij meet 2.01 en weegt 124 kilo schoon aan de haak. Als lock speelde de Vlijmenaar een degelijke wedstrijd, waarbij hij geregeld strooide met energie. “Het gaat de laatste tijd de goede kant op met me. Ik train er ook keihard voor. Twee tot drie keer per week sta ik om vijf uur op om me te onderwerpen aan een pittige krachttraining. Dat doe ik bij Anytime Fitness, bij mij in de buurt. En dan zijn er nog de teamtrainingen, driemaal per week”, aldus Hoos die vorige maand met het Nederlands team U20 zilver won op het EK in Portugal.

Komende zaterdag staat voor The Dukes het uitduel tegen Haagsche op het programma.